Δεύτερη σερί μέρα που γράφω... ξεπερνάω τον εαυτό μου!!! Παρόλο που ήταν κάτι παραπάνω από κουραστική η μέρα μου σήμερα, έζησα ένα μισάωρο ευτυχίας... Έτσι,χωρίς λόγο.
Γιατί, στη τελική, αυτό δεν είναι ευτυχία? Ωραίες στιγμές, ωραίες σκέψεις μαζεμένες και όλο αυτό είναι ευτυχία. Ήρθε, έφυγε..και εσύ μένεις με το χαμόγελο.
Σήμερα λοιπόν όπως είπα, ήταν μια πολύ κουραστική μέρα.. Κοιμήθηκα ελάχιστα χτες, ξύπνησα πρωί και έπρεπε να πάω στη δουλειά. Η δουλειά μου σήμερα ήταν service σε ένα γήπεδο football. Είχε παιχνίδι κανονικά και εμείς σερβίραμε στα Vip boxes και στο bar. Ως παλιά ποδοσφαιρόφιλη για μένα αυτό ήταν μια τρομερή εμπειρία μιας και πάντα είχα την απορία πώς λειτουργεί ένα γήπεδο από μέσα, πώς είναι οι εγκαταστάσεις από τη μέσα μεριά, πού πάνε όλοι αυτοί που δουλεύουν εκεί όταν ανοίγουν μια πόρτα που γράφει "Staff only"... Για πολλά μέρη την είχα και την έχω αυτή την απορία, αλλά το γήπεδο ήταν μεγάλη καψούρα και άρα η περιέργειά μου τεράστια.. Το 'ζησα κι αυτό σήμερα τελικά.
Φεύγοντας λοιπόν, κουρασμένη απίστευτα, νυσταγμένη και πεινασμένη ως εκεί που δε πάει μετά από 10 ώρες αποχής από το φαϊ.. γυρνούσα σπίτι μου, με τα ακουστικά στ' αυτιά όπως πάντα..και κάπου εκεί..τσουπ! Ευτυχία.. Μα γιατί? Γιατί έτσι. Γιατί κυκλοφορώ στους δρόμους της Αγγλίας, μιας χώρας που απλά με μαγεύει κάθε μέρα και πιο πολύ και που πλέον ζω σε αυτή, γιατί έχω μια δουλίτσα, όχι τίποτα σοβαρό αλλά που μου δίνει την ευκαιρία να λύνω κάτι τέτοιες κουλές απορίες που έχω... γιατί γυρνώντας στο σπίτι με περίμενε το φιλαράκι μου που συγκατοικούμε να πιούμε μια μπύρα και να γελάσουμε, γιατί απέναντι από το σπίτι μου έχω ένα γαμάτο KFC που θα έλυνε άμεσα το πρόβλημα της πείνας μου με το καλύτερο τρόπο και γιατί ξαφνικά με περικύκλωσε ένα χριστουγεννιάτικο κλίμα.. Πάντα με πιάνει αυτό όταν νιώθω χαρούμενη. Χριστούγεννα ρε φίλε. Μεγαλύτερη ευτυχία δεν έχω πραγματικά... Στην ιδέα και μόνο της όλης ατμόσφαιρας, ψοφάω από χαρά... Αλλά anyway. Αυτό μου συνέβη λοιπόν. Στιγμιαία εκτίμηση των όσων ζω. Ζω το όνειρό μου, που εδώ και χρόνια ήταν να ζήσω στο εξωτερικό μόνη μου, πέρασα καλά στη δουλειά παρά τη ταλαιπωρία και είχα μια καλή παρέα μετά στο σπίτι για να ξεκουραστώ. Αυτό. Και μου αρκεί.
Η ευτυχία λοιπόν είναι στα μικρά πράγματα. Κλισέ του κερατά αλλά ισχύει όπως και να το κάνουμε.
Στη τελική ωραία και τα λεφτά και τα λούσα και τα έξω και όλα όμως εμένα προσωπικά, στιγμές ευτυχίας μου χαρίζουν οι άνθρωποι, ο καλός καιρός, μια βόλτα, ένα χαζολόγημα στο skype με τη κολλητή μου, ένα τραγούδι που είχα να ακούσω καιρό, μια εποικοδομητική κουβέντα με ένα φίλο... Γι'αυτά ζούμε. Γι'αυτά ζω. Καλό μας βράδυ.
Γιατί, στη τελική, αυτό δεν είναι ευτυχία? Ωραίες στιγμές, ωραίες σκέψεις μαζεμένες και όλο αυτό είναι ευτυχία. Ήρθε, έφυγε..και εσύ μένεις με το χαμόγελο.
Σήμερα λοιπόν όπως είπα, ήταν μια πολύ κουραστική μέρα.. Κοιμήθηκα ελάχιστα χτες, ξύπνησα πρωί και έπρεπε να πάω στη δουλειά. Η δουλειά μου σήμερα ήταν service σε ένα γήπεδο football. Είχε παιχνίδι κανονικά και εμείς σερβίραμε στα Vip boxes και στο bar. Ως παλιά ποδοσφαιρόφιλη για μένα αυτό ήταν μια τρομερή εμπειρία μιας και πάντα είχα την απορία πώς λειτουργεί ένα γήπεδο από μέσα, πώς είναι οι εγκαταστάσεις από τη μέσα μεριά, πού πάνε όλοι αυτοί που δουλεύουν εκεί όταν ανοίγουν μια πόρτα που γράφει "Staff only"... Για πολλά μέρη την είχα και την έχω αυτή την απορία, αλλά το γήπεδο ήταν μεγάλη καψούρα και άρα η περιέργειά μου τεράστια.. Το 'ζησα κι αυτό σήμερα τελικά.
Φεύγοντας λοιπόν, κουρασμένη απίστευτα, νυσταγμένη και πεινασμένη ως εκεί που δε πάει μετά από 10 ώρες αποχής από το φαϊ.. γυρνούσα σπίτι μου, με τα ακουστικά στ' αυτιά όπως πάντα..και κάπου εκεί..τσουπ! Ευτυχία.. Μα γιατί? Γιατί έτσι. Γιατί κυκλοφορώ στους δρόμους της Αγγλίας, μιας χώρας που απλά με μαγεύει κάθε μέρα και πιο πολύ και που πλέον ζω σε αυτή, γιατί έχω μια δουλίτσα, όχι τίποτα σοβαρό αλλά που μου δίνει την ευκαιρία να λύνω κάτι τέτοιες κουλές απορίες που έχω... γιατί γυρνώντας στο σπίτι με περίμενε το φιλαράκι μου που συγκατοικούμε να πιούμε μια μπύρα και να γελάσουμε, γιατί απέναντι από το σπίτι μου έχω ένα γαμάτο KFC που θα έλυνε άμεσα το πρόβλημα της πείνας μου με το καλύτερο τρόπο και γιατί ξαφνικά με περικύκλωσε ένα χριστουγεννιάτικο κλίμα.. Πάντα με πιάνει αυτό όταν νιώθω χαρούμενη. Χριστούγεννα ρε φίλε. Μεγαλύτερη ευτυχία δεν έχω πραγματικά... Στην ιδέα και μόνο της όλης ατμόσφαιρας, ψοφάω από χαρά... Αλλά anyway. Αυτό μου συνέβη λοιπόν. Στιγμιαία εκτίμηση των όσων ζω. Ζω το όνειρό μου, που εδώ και χρόνια ήταν να ζήσω στο εξωτερικό μόνη μου, πέρασα καλά στη δουλειά παρά τη ταλαιπωρία και είχα μια καλή παρέα μετά στο σπίτι για να ξεκουραστώ. Αυτό. Και μου αρκεί.
Η ευτυχία λοιπόν είναι στα μικρά πράγματα. Κλισέ του κερατά αλλά ισχύει όπως και να το κάνουμε.
Στη τελική ωραία και τα λεφτά και τα λούσα και τα έξω και όλα όμως εμένα προσωπικά, στιγμές ευτυχίας μου χαρίζουν οι άνθρωποι, ο καλός καιρός, μια βόλτα, ένα χαζολόγημα στο skype με τη κολλητή μου, ένα τραγούδι που είχα να ακούσω καιρό, μια εποικοδομητική κουβέντα με ένα φίλο... Γι'αυτά ζούμε. Γι'αυτά ζω. Καλό μας βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Be polite..