Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Έρωτας στα χρόνια των υποχρεώσεων..

Εγώ τον έρωτα δεν τον πολυχονεύω. Μου αρέσει να περνάω το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου αποκηρύσσοντας τον. Ρεαλίστρια. Ξενέρωτη. Παθούσα. Σε αποδιοργανώνει άσχημα. Και η ψυχολογία πάντα εξαρτώμενη. Και γιατί? Γιατί έτσι. Εξαρτώμενη. Σιχαμένη λέξη, ποταπό συναίσθημα. Όλη μέρα κοιτώντας ένα κινητό, έναν υπολογιστή.. Το μυαλό σου ένα χάος. Να προσπαθεί να μπει στο δικό του. Αγωνία. Όπως λέει και το τραγούδι "Νιώθουμε άραγε το ίδιο ή εσύ κάτι πιο λίγο?".. Αηδίες. Κάτι πιο λίγο. Ντάξει τώρα? Άντε σήκω κάνε καμια δουλειά. 

Απάντηση δεν ήθελες? Θέλεις ακόμα. Αυτή που περιμένεις εσυ όμως. Ανάγκη βαθιά να ξέρεις. Και τι απογοήτευση όταν ο άλλος δε λειτουργεί σαν εσένα.. Εσύ θες 300 μηνύματα τη μέρα. Έτσι γιατί είσαι και άνεργη και μπορείς να το κάνεις. Θες και βιντεοκλήσεις. Και κλήσεις πριν πας για ύπνο. Θες να ταλαιπωρείς όλους σου τους φίλους που θέλησαν να βγουν για ένα ποτό μαζί σου σήμερα. Θες να αναστενάζεις και να μιλάς γι'αυτόν και να τα λες ξανά και ξανά γιατί η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως. Και θες κι άλλα. Θες άμα γίνεται κι άμα δεν ενοχλείς πολύ, να γαντζωθείς πάνω του. Να σκαρφαλώσεις σαν παπαγάλος πάνω στον ώμο του και να μείνεις εκεί. Ψιτ! Ενοχλείς. Δε το έμαθες από μένα αλλά ενοχλείς. Πολύ. 

Εκείνος πάλι είναι νορμάλ. Θέλει και τη δουλίτσα του εκτός από τα σάλια. Θέλει λίγη επικοινωνία και ουσιαστική. Θέλει το χρόνο του και τον χώρο του. Διαφορετικός. Δε σ'άρεσε ε? Κρίμα. Θα'θελες να ήταν σκυλάκι πίσω σου? Όχι μπα. Αλλά και μια επιβεβαίωση... 

Να γι'αυτό δε μ'αρέσουν αυτά τα γλυκούλικα. Γιατί γίνεσαι έτσι αγνώριστος. Και οι φίλοι σου γουρλώνουν τα μάτια και σε κοιτάνε λες κ έχουν μαστουρώσει. Γιατί χάνεσαι και γίνεσαι κάτι άλλο και δε σε θες έτσι αλλά και τι να κάνεις... Άμα ζούσαμε σε μια χώρα με ατέλειωτο αιώνιο καλοκαίρι και ατέλειωτα αιώνια λεφτά, ναι κανένα πρόβλημα. Και να ερωτευτώ και να κλάψω πάνω από το Mojito μου και να αναλύσω πόσο γαϊδούρι είναι που δεν απάντησε στο 5ο σερί μήνυμα που έστειλα και γενικά να λιώσω τη ψυχή μου με την άνεσή μου χωρίς να με νοιάξει το πώς θα πάω στη δουλειά αύριο, το που θα βρω λεφτα για το σουπερ μάρκετ κτλπ. Γιατί έρωτας, νταλκάς και απλήρωτος λογαριασμός ΔΕΗ, δε λέει. 

Ο έρωτας είναι πολυτέλεια. Κάνε μου γραπτή δήλωση ότι με θες σίγουρα και ότι δε θα ταλαιπωρηθούμε με αμφιβολίες και γαντζωμένα παπαγαλάκια και τότε ναι. Να μπλέξουμε και να μπλέξουμε κ άσχημα. Κυνική ξέρω. Άντε ερωτεύσου εσύ όμως στον υπέρτατο βαθμό ενώ σε τρέχουν οι υποχρεώσεις. Δε προλαβαίνω να νοιαστώ γιατί δεν έστειλε, περιμένω στην ουρά του ΙΚΑ.

Γι'αυτό σου λέω... Όσο υπάρχει αυτος ο καταραμένος λογαριασμός της ΔΕΗ στο τραπέζι μου, εγώ αρνούμαι να νοιαστώ γιατί χτες δε τηλεφώνησε. Περάστε στις 32 του μηνός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Be polite..